In een discussie over de kilometerheffing komt meestal redelijk snel CO2 naar boven, als argument. Nou is er iets vreemds met CO2. Het gaat namelijk niet over CO2 op zich, maar over de herkomst.

De bewering was dat een fietser meer CO2 uitstoot per kilometer dan een auto. Want het biefstukje wat de fietser ‘s avonds eet heeft zus-en-zoveel kubieke meter gras gekost om een koe op slachtgewicht te krijgen, en met dat gras en het vlees is een hoop heen-en-weer gereden, en dat draagt ook bij aan de CO2-prijs van het stukje vlees.

Het eerste probleem met die claim is dat de automobilist zelf natuurlijk ook biefstuk eet. En dus, terwijl ‘ie in de file staat, niet alleen via de uitlaatpijp CO2 uitstoot. En stoppen met ademen heeft de Nederlandse automobilist er vast niet voor over.

Het tweede probleem is de herkomst van de CO2. Benzine is fossiele koolstof, en is ooit door moeder natuur ‘vastgelegd’ om ons het huidige klimaat te kunnen geven. Het hoort niet meer thuis in de wereld van vandaag. Het is waarom we nu een klimaat hebben waar zoogdieren in prevaleren boven immense oerwouden en reptielen. De koolstof in olie (en dus benzine) hoort bij een wereldwijd tropisch klimaat van 200.000.000 jaar terug.

Mijn biefstukje daarentegen bestaat (via een stel omwegen) uit zonlicht en CO2 uit de lucht. Dat gaat zo: Gras groeit door water, zonlicht, CO2 en mineralen uit de grond. De koe groeit door gras. Ik eet de koe (en groei er niet meer van want ik fiets) en stoot de CO2 uit het gras weer uit. Zodat er nieuw gras kan groeien, voor nieuwe koeien, voor nieuwe biefstuk. De enige externe bron (van energie) in het verhaal is de zon, de rest is een volledig gesloten kringloop van CO2, mineralen, water enzovoort. De kringloop die sinds het uitsterven van de Dinosaurussen 65 miljoen jaar geleden min-of-meer contstant en zoogdiervriendelijk is geweest. Ondanks de ijstijden hebben wij zoogdiertjes het altijd weten te rooien, en de overgebleven dino’s hebben nooit meer de overhand gekregen omdat het te koud voor ze is.

Zoekend naar cijfers stoot ik op een blogpost van ene Pjotr die prachtig aantoont dat niet iedereen doorheeft wat de consequenties zijn van die kringloop en in welke mate benzine die kringloop verstoort.

Bereken de Co2 uitstoot van jouw auto!
Mijn mobiliteit (20.000 km per jaar, gemiddeld gebruik 1:19, diesel) heeft als gevolg dat er zo’n 138 bomen noodzakelijk zijn om mijn gereden kilometers en de daarbij gepaard gaande Co2 uitstoot te elimineren! Tja, 138 boompjes zijn nog te overzien! Maar als er zo’n 6 miljoen auto’s in Nederland rondrijden zou dat dus een dikke 828 miljoen bomen betekenen, ervan uitgaande dat die andere auto’s ongeveer even veel kilometers draaien en net zo zuinig zijn als de mijne!

Daar horen twee ‘maren’ bij. Hij moet niet 138 bomen per jaar kweken, hij moet 138 nieuwe bomen per jaar dat ‘ie in z’n auto rijdt kweken. Dus, aan het einde van z’n (stel) 44-jarige carriere als dagelijks autogebruiker moeten daar 6000 bomen tegenover staan. En die bomen mogen nooit meer terugkeren in het milieu. Dus, als ze uitgegroeid zijn moet Pjotr 6000 bomen kappen en opslaan in een verlaten kolenmijn, en die kolenmijn verzegelen. Want de fossiele koolstof die hij via de oliemaatschappij opgegraven heeft hoort niet thuis in ons huidig milieu. De enige manier van compenseren die werkt is er voor zorgen dat na gebruik de koolstof ook weer verdwijnt.

Dat is de meest gemaakte denkfout in het ‘compenseren’ van CO2-uitstoot. Voor Nederland alleen al 1.656×10^9 kubieke meter per jaar. Een volume wat neerkomt met een houten kubus met zijden van 1100 meter. Ieder jaar. Het eerste volledig gecompenseerde jaar zal vanuit heel Nederland te zien zijn, als je het naast Lelystad opstapelt.

Ik heb een conflictje met een incasso-bureau. Ik denk dat ze de boedel van een gestopt bedrijf gekocht hebben en proberen alle overgebleven vorderingen ten gelde te maken. Maar, dat is speculatie van mijn kant.

Het begon met een nogal onaardige brief. Even gebeld dat ‘hun vordering’ onzin was en dat een en ander vorig jaar al recht getrokken is. Paar weken later kaartje op de mat van iemand die langs geweest is. Meneer gebeld, en in iets meer detail uitgelegd wat er aan de hand was en hoe dat opgelost is.

Komt er gisteren met de post een brief die ik jullie toch niet wil onthouden:

inkasso-unie

De korte samenvatting van het verhaal is dat meneer (?)  J.C.A.G. Bronkhorst geen enkel concreet feit heeft en daarom maar wat bij elkaar gaat lopen liegen. Genoeg om vreselijk mee onderuit te gaan. En ik zit te twijfelen wat nu wijsheid is. Ik kan punt voor punt ontleden waar mr. Bronkhorst de fout in gaat en als hij dat leest zal het vervolgens verder wel stil blijven rond de incasso.

Ik had een ADSL-abonnement bij een provider. Die bood ook VoIP aan, maar enkel met door hun geleverde hardware. SIP, waarbij je je eigen hardware kunt gebruiken, zou later komen. Op een dag kreeg ik een emailtje van de helpdesk, dat ze inmiddels eigen apparuur in combinatie met hun VoIP wilden ondersteunen, dus ik diende gelijk een bestelling in. Er is € 69.95 afgeschreven onder de vermelding ‘set-up fee’, maar een paar weken later viel niet de brief met de verwachtte inloggegevens in de bus, maar een brief die stelde dat ze helemaal gingen stoppen met VoIP, en hun bestaande klanten over zouden doen aan een ander bedrijf. Dat bedrijf bood enkel weer z’n eigen hardware aan, en gaf na bellen aan dat ze geen plannen hadden dat te veranderen. Dus ik heb de incasso van € 69.95 gestorneerd en even gebeld. De meneer aan de andere kant, de enig overgebleven medewerker op dat moment, gaf aan dat hij m’n abonnement zou cancellen omdat ‘leveren’ echt niet meer zou gaan lukken. Vervolgens is er nooit een rekening voor het abonnementsgeld gekomen, dus ik heb aangenomen dat alles goed gegaan is.

Totdat meneer Bronkhorst een ruim jaar later kwam beweren dat mij een ‘setup’ toegestuurd is met de TNT pakkettendienst. Vreemd, want dat is geen tastbaar goed, het is een aantal handelingen die een provider moet verrichten.

Concreet liegt meneer Bronkhorst over de volgende feiten: er is niets verstuurd, er is niets aangenomen, hij beweert een bewijs van ontvangst te hebben wat niet bestaat en hij heeft het over ‘betalingsherinneringen’ die in ieder geval niet door zijn client gestuurd zijn, want op het moment dat die verzonden moesten worden bestond zijn client al niet meer als een actief, opererend bedrijf. Vervolgens beweert hij dat ik accoord gegaan ben met het via de post leveren van een telefonie-dienst. Ik vraag me af welke vorm zoiets zou moeten hebben. Men zet een antwoordmachine ergens, gekoppeld aan ‘mijn’ nummer, en stuurt eens per week een cassettebandje met de ingesproken berichten?

Meester in de rechten J.C.A.G. Bronkhorst liegt hard genoeg voor een tuchtzaak voor de Orde van Advocaten, als je het mij vraagt. Jammer dat ‘ie daar nou net niet ingeschreven staat. Google, daarentegen, kent ‘m wel. In twee vormen. Iemand die gitaar speelt en iemand die steeds opduikt in klachten over incasso’s. Ik lever daar bij deze graag m’n eigen bijdrage aan.

Ik was het gedram van de adverteerder in combinatie met de niet-uit-te-zetten autostart zat, dus je zult het moeten doen met een linkje naar de video.