Om de spits af te bijten een lange en gedetaileerde test van de Garmin Dakota 20. In de voorbereiding van m’n fiets-vakantie in Engeland overwoog ik een GPS fietscomputer aan te schaffen. Ik heb eerder een aantal ‘gewone’ fietscomputers uitgeprobeerd, maar het idee van navigatie toevoegen aan de mogelijkheden trok en trekt me aan.
Garmin Dakota 20
Dus ik vragen bij de Bikeplanet, maar dat pakte iets anders uit dan ik verwacht had, en een paar dagen later had ik een Dakota 20 met stuurbeugeltje op m’n bureau liggen. Omdat ze de laatste tijd regelmatig vragen over GPS krijgen hebben ze er eentje besteld om zelf mee te spelen, en dat exemplaar mocht ik gedurende m’n vakantie lenen, in ruil voor een review.
Eerste indrukken: Het apparaat is zo groot als een ouderwets stuk zeep, dus past in iedere jas- of broekzak. Het is wel een stukje dikker dan een zeepje, dus ongemerkt in je kontzak dragen zal niet lukken. Het ding voelt rubberachtig aan, en zal niet snel uit je handen glippen, zelfs niet uit drijfnatte handen. Volgens de fabrikant is ‘ie waterdicht, dus dat kàn voorkomen. Het aanraakscherm is voor een iPhone-gebruiker even wennen, je moet wat meer kracht uitoefenen voordat ‘ie reageert, maar na een dag weet je niet anders meer.
Standaard kaartmateriaal is een ‘base map NR’ die in essentie onbruikbaar is. Volgens die kaart heeft Haarlem zes wegen, en het ‘NR’ geeft aan dat de kaart non-routable is, dus navigatie van punt naar punt is niet mogelijk. Je zult dus voordat ‘ie bruikbaar wordt ook geld of tijd uit moeten trekken voor een betere kaart. Bikeplanet heeft enkel ervaring met City Navigator van Garmin zelf, en die kaart kost 100 euro voor de Benelux-uitvoering. Ik ben de andere route gegaan, de opensource-kaarten. Dat is in eerste instantie een beetje uitzoekwerk, maar daar ga ik een apart verhaal over schrijven wat het proces van downloaden en installeren duidelijk uitlegt.
De kwaliteit van het opensource kaartmateriaal is uitstekend. Ik woon vlak bij Nationaal Park Kennemerland. Volgens vrijwel alle digitale kaarten die ik tot nu toe gezien heb is daar niets te beleven. De uitzondering is openstreetmap.org, dat een aantal voet- en fietspaden kent. Alle opensource-kaarten die ik gezien heb zijn gebaseerd op openstreetmap, dus ze kennen allemaal de fietsroutes door de Kennemerduinen. Iets vergelijkbaars zie je bij POI’s. Dat zijn symbolen op je kaart die aangeven dat ‘hier’ iets interessants is. Dat kan van alles zijn, van het postkantoor tot een kroeg. Handig als je even wilt lunchen. Je kunt eenvoudig naar een POI toerijden, eten, terugkeren naar je route en verder fietsen. Alle door mij bekeken commerciële kaarten hebben enkel supermarkten van grote ketens, kroegen van brouwerijen, en missen vaak bijvoorbeeld kleine kroegjes, de buurtsupers en dingen als de postagentschapjes in kleine plaatsen. De kaarten op basis van openstreetmap.org zijn in dat opzicht veel completer. Het hebben van een grote groep toegewijde vrijwilligers is een voordeel dat OSM schier onverslaanbaar maakt, in ieder geval in Nederland en het Verenigd Koninkrijk.
Openstreetmap
Google Maps
Microsoft Bing
Er is nog een tweede aspect aan kaartmateriaal wat je in bovenstaande al een beetje ziet, en dat is het vermijden van wegen die ongeschikt zijn voor fietsers. Een zoekmachine als Bing stuurt je zonder blikken of blozen de A208 op, en daar hoor je als fietser echt niet thuis. (En nee, TomTom is net zo DomDom, die kijkt enkel naar maximum-snelheid voor een wegvak als criterium..) De op OSM gebaseerde kaarten voor de Dakota 20 hebben allemaal een bijzondere afkeer van hoofdwegen en verklaren snelwegen terecht tot verboden gebied. Er is zelfs een speciale kaart voor mountainbikers die je zoveel mogelijk wegstuurt van asfalt en over bospaden en gravelweggetjes zal laten fietsen.
Het zal duidelijk zijn dat de bruikbaarheid van een GPS niet alleen afhangt van de kwaliteit en mogelijkheden van de GPS zelf. Ook het kaartmateriaal is heel belangrijk, om te voorkomen dat je jezelf opeens op de A208 terugvindt.
Garmin Basecamp
Garmin levert ‘Basecamp’ mee als software, bruikbaar voor zowel OS-X als Windows. Dat ziet er prettig uit, doet wat het doen moet, en het heeft een paar leuke toeters en bellen. Wat je in het screenshot ziet is het laatste stukje van m’n vakantie. Linksboven zie je het ‘tracklog’ wat de Dakota 20 altijd voor je bijhoudt. Iedere paar seconden worden je snelheid, richting, hoogte, positie, en als je dat erbij koopt: je hartslag en je cadans vastgelegd. Het venstertje eronder bevat het hoogteprofiel van dat stukje route. Rechts zie je het betreffende deel van de reis op de kaart ingetekend.
Wellicht het enige punt van kritiek op Basecamp is dat het niet mogelijk is om kaarten samen te voegen. De kaarten die ik heb van Nederland en Engeland zijn aparte dingen, en ik moet handmatig van kaart wisselen als ik bijvoorbeeld Engeland wil zien. Diezelfde beperking gaat op voor de hulpprogramma’s die kaarten op de GPS zelf zetten. Het wisselen van kaart op de GPS zelf kost je iedere keer een uur en ik heb geen eenvoudige manier gevonden om bijvoorbeeld met SD-kaartjes snel van kaart te wisselen. Garmin heeft wel een oplossing, MapSource, maar da’s weer 99 euro extra.
Op de fiets is de Dakota 20 misschien niet perfect, maar meer dan goed genoeg om bruikbaar te zijn. Het scherm is zonder achtergrondverlichting in de volle zon niet altijd even goed zichtbaar. Als je een vooraf uitgezette route fietst is de piep bij een afslag lastig te horen in druk stadsverkeer, maar buiten de drukte is het geen probleem. De stuurklem is een beetje tricky. Je schuift ‘m makkelijk scheef op de railtjes en dan valt ‘ie er bij de eerste hobbel weer af. (touwtje, lus, om je bel ofzo). Als je via het scherm een route opgeeft moet je een tweede handeling verrichten om de route ‘over de weg’ te laten herberekenen.
Maar dat zijn kleinigheden. Het ding is snel, het magnetisch kompas is zo af en toe heel handig, de gevoeligheid is uitstekend, ook in dicht bos weet je waar je bent en welke kant je opgaat. Als je afwijkt van je route herberekent ‘ie automatisch een nieuwe route naar je eindbestemming. Fietsen met nauwkeurige navigatie is soms bijzonder grappig. Je fietst door een land waar je nog nooit geweest bent alsof je er iedere dag komt. Een van onze routes (van Heddon-on-the-Wall naar Nenthead) voerde ons langs een spoor, door een stukje bos, weer langs het spoor, over een parkeerplaats, langs een riviertje, over het terrein van een golfclub, en iedere bocht werd keurig tot op een paar meter nauwkeurig aangegeven. Alsof ik er iedere dag kwam. Het tracklog is een leuk extraatje om vast te leggen waar je geweest bent, en samen met Basecamp kun je interessante dingen terugvinden over je fietstocht. (het oversteken van the Penines heeft totaal 3300 meter klimmen en dalen opgeleverd in vier dagen tijd) Ik had een groot pak NiMH-accu’s mee, maar je kunt twee dagen van 10 uur fietsen met een paar, dus af en toe een stopcontact in een B&B is genoeg om te voorzien in de energie-behoefte van de Dakota 20.
Het enige waar ik nog over twijfel na 14 dagen met een moderne Garmin op m’n stuur is welk model ik ga kopen. De Dakota, de Oregon (die een groter scherm heeft) of de Edge 705 (die bovenop navigatie ook nog een berg conditietraining-mogelijkheden meeneemt).
Eindoordeel: ★★★★☆
Met dank aan Bikeplanet voor het beschikbaarstellen van een testexemplaar.
getest: Garmin Dakota 20 op de fiets
Om de spits af te bijten een lange en gedetaileerde test van de Garmin Dakota 20. In de voorbereiding van m’n fiets-vakantie in Engeland overwoog ik een GPS fietscomputer aan te schaffen. Ik heb eerder een aantal ‘gewone’ fietscomputers uitgeprobeerd, maar het idee van navigatie toevoegen aan de mogelijkheden trok en trekt me aan.
Garmin Dakota 20
Dus ik vragen bij de Bikeplanet, maar dat pakte iets anders uit dan ik verwacht had, en een paar dagen later had ik een Dakota 20 met stuurbeugeltje op m’n bureau liggen. Omdat ze de laatste tijd regelmatig vragen over GPS krijgen hebben ze er eentje besteld om zelf mee te spelen, en dat exemplaar mocht ik gedurende m’n vakantie lenen, in ruil voor een review.
Eerste indrukken: Het apparaat is zo groot als een ouderwets stuk zeep, dus past in iedere jas- of broekzak. Het is wel een stukje dikker dan een zeepje, dus ongemerkt in je kontzak dragen zal niet lukken. Het ding voelt rubberachtig aan, en zal niet snel uit je handen glippen, zelfs niet uit drijfnatte handen. Volgens de fabrikant is ‘ie waterdicht, dus dat kàn voorkomen. Het aanraakscherm is voor een iPhone-gebruiker even wennen, je moet wat meer kracht uitoefenen voordat ‘ie reageert, maar na een dag weet je niet anders meer.
Standaard kaartmateriaal is een ‘base map NR’ die in essentie onbruikbaar is. Volgens die kaart heeft Haarlem zes wegen, en het ‘NR’ geeft aan dat de kaart non-routable is, dus navigatie van punt naar punt is niet mogelijk. Je zult dus voordat ‘ie bruikbaar wordt ook geld of tijd uit moeten trekken voor een betere kaart. Bikeplanet heeft enkel ervaring met City Navigator van Garmin zelf, en die kaart kost 100 euro voor de Benelux-uitvoering. Ik ben de andere route gegaan, de opensource-kaarten. Dat is in eerste instantie een beetje uitzoekwerk, maar daar ga ik een apart verhaal over schrijven wat het proces van downloaden en installeren duidelijk uitlegt.
De kwaliteit van het opensource kaartmateriaal is uitstekend. Ik woon vlak bij Nationaal Park Kennemerland. Volgens vrijwel alle digitale kaarten die ik tot nu toe gezien heb is daar niets te beleven. De uitzondering is openstreetmap.org, dat een aantal voet- en fietspaden kent. Alle opensource-kaarten die ik gezien heb zijn gebaseerd op openstreetmap, dus ze kennen allemaal de fietsroutes door de Kennemerduinen. Iets vergelijkbaars zie je bij POI’s. Dat zijn symbolen op je kaart die aangeven dat ‘hier’ iets interessants is. Dat kan van alles zijn, van het postkantoor tot een kroeg. Handig als je even wilt lunchen. Je kunt eenvoudig naar een POI toerijden, eten, terugkeren naar je route en verder fietsen. Alle door mij bekeken commerciële kaarten hebben enkel supermarkten van grote ketens, kroegen van brouwerijen, en missen vaak bijvoorbeeld kleine kroegjes, de buurtsupers en dingen als de postagentschapjes in kleine plaatsen. De kaarten op basis van openstreetmap.org zijn in dat opzicht veel completer. Het hebben van een grote groep toegewijde vrijwilligers is een voordeel dat OSM schier onverslaanbaar maakt, in ieder geval in Nederland en het Verenigd Koninkrijk.
Openstreetmap
Google Maps
Microsoft Bing
Er is nog een tweede aspect aan kaartmateriaal wat je in bovenstaande al een beetje ziet, en dat is het vermijden van wegen die ongeschikt zijn voor fietsers. Een zoekmachine als Bing stuurt je zonder blikken of blozen de A208 op, en daar hoor je als fietser echt niet thuis. (En nee, TomTom is net zo DomDom, die kijkt enkel naar maximum-snelheid voor een wegvak als criterium..) De op OSM gebaseerde kaarten voor de Dakota 20 hebben allemaal een bijzondere afkeer van hoofdwegen en verklaren snelwegen terecht tot verboden gebied. Er is zelfs een speciale kaart voor mountainbikers die je zoveel mogelijk wegstuurt van asfalt en over bospaden en gravelweggetjes zal laten fietsen.
Het zal duidelijk zijn dat de bruikbaarheid van een GPS niet alleen afhangt van de kwaliteit en mogelijkheden van de GPS zelf. Ook het kaartmateriaal is heel belangrijk, om te voorkomen dat je jezelf opeens op de A208 terugvindt.
Garmin Basecamp
Garmin levert ‘Basecamp’ mee als software, bruikbaar voor zowel OS-X als Windows. Dat ziet er prettig uit, doet wat het doen moet, en het heeft een paar leuke toeters en bellen. Wat je in het screenshot ziet is het laatste stukje van m’n vakantie. Linksboven zie je het ‘tracklog’ wat de Dakota 20 altijd voor je bijhoudt. Iedere paar seconden worden je snelheid, richting, hoogte, positie, en als je dat erbij koopt: je hartslag en je cadans vastgelegd. Het venstertje eronder bevat het hoogteprofiel van dat stukje route. Rechts zie je het betreffende deel van de reis op de kaart ingetekend.
Wellicht het enige punt van kritiek op Basecamp is dat het niet mogelijk is om kaarten samen te voegen. De kaarten die ik heb van Nederland en Engeland zijn aparte dingen, en ik moet handmatig van kaart wisselen als ik bijvoorbeeld Engeland wil zien. Diezelfde beperking gaat op voor de hulpprogramma’s die kaarten op de GPS zelf zetten. Het wisselen van kaart op de GPS zelf kost je iedere keer een uur en ik heb geen eenvoudige manier gevonden om bijvoorbeeld met SD-kaartjes snel van kaart te wisselen. Garmin heeft wel een oplossing, MapSource, maar da’s weer 99 euro extra.
Op de fiets is de Dakota 20 misschien niet perfect, maar meer dan goed genoeg om bruikbaar te zijn. Het scherm is zonder achtergrondverlichting in de volle zon niet altijd even goed zichtbaar. Als je een vooraf uitgezette route fietst is de piep bij een afslag lastig te horen in druk stadsverkeer, maar buiten de drukte is het geen probleem. De stuurklem is een beetje tricky. Je schuift ‘m makkelijk scheef op de railtjes en dan valt ‘ie er bij de eerste hobbel weer af. (touwtje, lus, om je bel ofzo). Als je via het scherm een route opgeeft moet je een tweede handeling verrichten om de route ‘over de weg’ te laten herberekenen.
Maar dat zijn kleinigheden. Het ding is snel, het magnetisch kompas is zo af en toe heel handig, de gevoeligheid is uitstekend, ook in dicht bos weet je waar je bent en welke kant je opgaat. Als je afwijkt van je route herberekent ‘ie automatisch een nieuwe route naar je eindbestemming. Fietsen met nauwkeurige navigatie is soms bijzonder grappig. Je fietst door een land waar je nog nooit geweest bent alsof je er iedere dag komt. Een van onze routes (van Heddon-on-the-Wall naar Nenthead) voerde ons langs een spoor, door een stukje bos, weer langs het spoor, over een parkeerplaats, langs een riviertje, over het terrein van een golfclub, en iedere bocht werd keurig tot op een paar meter nauwkeurig aangegeven. Alsof ik er iedere dag kwam. Het tracklog is een leuk extraatje om vast te leggen waar je geweest bent, en samen met Basecamp kun je interessante dingen terugvinden over je fietstocht. (het oversteken van the Penines heeft totaal 3300 meter klimmen en dalen opgeleverd in vier dagen tijd) Ik had een groot pak NiMH-accu’s mee, maar je kunt twee dagen van 10 uur fietsen met een paar, dus af en toe een stopcontact in een B&B is genoeg om te voorzien in de energie-behoefte van de Dakota 20.
Het enige waar ik nog over twijfel na 14 dagen met een moderne Garmin op m’n stuur is welk model ik ga kopen. De Dakota, de Oregon (die een groter scherm heeft) of de Edge 705 (die bovenop navigatie ook nog een berg conditietraining-mogelijkheden meeneemt).
Eindoordeel: ★★★★☆